|
رسول مرادی آدرس کوچه باغ مرگو میخوام هرکی داره بده لطفا یک دوستی داشتم پلوی غذایش را خالی می خورد، گوشت و مرغش را می گذاشت آخر کار، می گفت می خواهم خوشمزگی اش بماند زیر زبانم، همیشه هم پلو را که می خورد سیر می شد، گوشت و مرغ غذا می ماند گوشه ی بشقابش، نه از خوردن آن پلو لذت می برد، نه دیگر ولعی داشت برای خوردن گوشت و مرغش، برای جاهای خوشمزه ی غذا... همه ی خوشی ها را حواله می کنیم برای فرداها، برای روزی که قرار است دیگر مشکلی نباشد، غافل از اینکه زندگی دست و پنجه نرم کردن با همین مشکلات است، یک روزی به خودمان می آییم می بینیم یک عمر در حال خوردن پلو خالی ِ زندگی مان بوده ایم و گوشت و مرغ لحظه ها، دست نخورده مانده گوشه ی بشقاب، دیگر نه حالی هست، نه میل و حوصله ایی فرستنده: اقدامی سال جدید هم اومد، سال 1394 سال ها میانو میرن همینطور آدما هم، این خوبی هاست که میمونه سال 94 رو به همه تبریک میگم به وحید شعبانی هنرمند فوق العاده ی گیلانی
می بینم که شکوهت هر روز بیشتر از قبل میشه، و این اصلا جای تعجب نداره.دیدم که پستت در صفحه ی دیالوگ نویسی به لایک صد رسید، بی اونکه باند، گروه، یا جماعتی پشتت باشه. این روش توئه. کسی نمی تونه مانعت بشه، چون به راه خودت میری. منتظر درخشش روی صحنه ی تئاتر هستم، چیزیکه حتی اونو هم به شوخی میگیری. خوشبختند بچه هایی که تو معلمشونی، چون همیشه چیزهای عالی برای یاد دادن داری.
کالین: رابرت چرا آدما اینقدر همو اذیت میکنن!! تشکر از این شعر سهراب چه کسی میداند؟؟؟ مدار مستقیم... نمی چرخد به تقدیر نیست ! از: هومن وبلاگ: http://silvertrance.persianblog.ir هیچ چیز این دنیا واقعی نیست، همهُ همه... روشنایی ها تاریکِ تاریکِ، طرز فکر ها اشتباست، نگاه ها غلطه، حرکت ها نادرسته، چه چیزی درسته،زندگی از برای چیه؟ همین چیزی که ما به خاطرش زندگی می کنیم، هِ... هیچ چیز منطقی ای در این دنیا وجود نداره... نویسنده: رسول مرادی چه چیزی رو دوست دارم، وقتی قطره های بارون میچکه رو صورتم از خودم می پرسم چی بود، سرمو می گیرم رو به آسمونو بالای سرمو نگاه می کنم، به آسمون خیره میشم، با خودم میگم بارون ببار ، انقدر ببار که سیل بیاد، هوا بوی نم خاک رو بگیره، هوا پُر بشه از عطر وجود، کاش همین الان بارون بباره، همین حالا.. ببار.. حالا...
درباره وبلاگ به وبلاگ من خوش آمدید آخرین مطالب آرشيو وبلاگ 
نويسندگان پيوندها
|
|||
 |
